پیشرفتی نوین در ذخیره‌سازی انرژی تجدیدپذیر با باتری‌های مایع هیدروژنی

با توجه به ماهیت ناپایدار انرژی‌های تجدیدپذیر – مانند کاهش تولید انرژی خورشیدی در شب‌ها و زمستان و نوسانات نیروی باد – نیاز به فناوری‌هایی برای ذخیره‌سازی و مدیریت پایدار این نوع انرژی‌ها بیش از پیش احساس می‌شود.

به گزارش Tech Explorist، گروهی از پژوهشگران دانشگاه استنفورد به سرپرستی پروفسور «رابرت ویموث» در حال توسعه فناوری نوآورانه‌ای هستند که با استفاده از حامل‌های هیدروژن آلی مایع (LOHCs) امکان ذخیره بلندمدت انرژی تجدیدپذیر را فراهم می‌کند. این فناوری به گونه‌ای طراحی شده که انرژی الکتریکی تولیدشده از منابع تجدیدپذیر را در قالب سوخت‌های مایع ذخیره کرده و در زمان نیاز مجدداً آن را به برق یا سوخت قابل استفاده تبدیل کند.

ویموث توضیح می‌دهد: «شبکه برق باید همزمان با تولید، انرژی را مصرف کند و در صورت عدم استفاده فوری، بخش زیادی از انرژی تولیدشده تلف می‌شود. ما در تلاشیم تا راهبردی نوین برای تبدیل و ذخیره انتخابی انرژی برق در سوخت‌های مایع توسعه دهیم که بدون نیاز به تولید گاز هیدروژن عمل کند.»

پژوهشگران در این مسیر به بررسی پتانسیل استفاده از ترکیباتی نظیر ایزوپروپانول و استون پرداخته‌اند. ایزوپروپانول به‌عنوان یک حامل هیدروژن مایع با چگالی بالا، قابلیت ذخیره‌سازی و حمل‌ونقل از طریق زیرساخت‌های موجود را دارد و در صورت نیاز می‌توان از آن برای تولید برق یا سوخت بدون انتشار کربن استفاده کرد.

تلاش‌ها اکنون معطوف به توسعه فرایندی است که به‌طور مستقیم ایزوپروپانول را از پروتون‌ها و الکترون‌ها – به‌دست‌آمده از تجزیه آب – و بدون تولید گاز هیدروژن تولید کند. این پیشرفت می‌تواند گامی بلند در مسیر استفاده مؤثرتر از انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه در مقیاس صنعتی و شبکه‌های برق، باشد.

پروفسور ویموث در پایان می‌گوید: زمانی که شبکه انرژی مازاد دارد و تقاضایی وجود ندارد، می‌توان آن را به ایزوپروپانول تبدیل و ذخیره کرد و در زمان نیاز، دوباره به برق تبدیل نمود.